μπλε-μαρέν

ο, η, το

άκλ.

1. αυτός που έχει βαθυγάλαζο χρώμα

2. (το ουδ). το μπλε-μαρέν

το χρώμα τού ωκεανού

3. φρ. «τόν έκανε μπλε-μαρέν στο ξύλο» — τόν έδειρε ανηλεώς, τόν μελάνιασε.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. bleu marine «το μπλε τής θάλασσας»].